Main Article Content

چکیده

 


امروزه پایداری محلی را مهم‌ترین راه برای رسیدن به توسعه پایدار می‌دانند، ازاین‌جهت پلان گذاری برای ایجاد و شکل‌گیری محلات پایدار لازم و ضروری می‌باشد. محله‌های شهری افغانستان در دوران معاصر تغییرات و دگرگونی‌های مختلفی را در موضوعات اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی تجربه کرده‌اند که سبب شده است اثرات مخرب زیادی بر کالبد محلات وارد شود و کارآیی آن‌ها را در پاسخگویی به نیاز ساکنان را زیر تأثیرات منفی ببرد و سبب مشکلاتی چون افت پایداری اقتصادی، اجتماعی، زیست‌محیطی محله‌های شهری و کاهش رضایت از سکونت در این محلات شود. در این تحقیق از روش پژوهش کمی استفاده شد و با توجه به قابلیت کاربردی بودن موضوع تحقیق، این پژوهش ازنظر هدف کاربردی محسوب می‌شود روش نمونه‌گیری در محله به‌صورت تصادفی ساده انجام‌گرفته و جامعه آماری تحقیق شامل ساکنان محله سوم شهر پل علم برابر با جمعیت 1190 نفر می‌باشند که با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه با خطای نمونه‌گیری 0/05 برابر با 290 محاسبه شده است.

کلمات کلیدی

Neighborhood Sustainable Development Local Sustainability Paul Alam محله توسعه پایدار پایداری محلی پل علم

Article Details

ارجاع به مقاله
ستانکزی ظ. (2021). طراحی محله پایدار بر مبنای سنجش الگوی پایداری محلی (مورد مطالعه محله 3 شهر پل علم). مجله علمی پژوهشی شهرسازی و مهندسی, 2(2), 66–80. https://doi.org/10.48199/.v2i3.32
دانلود ارجاعات
Endnote/Zotero/Mendeley (RIS)
BibTeX

References

  1. اداره ملی احصائیه افغانستان. (1399). برآورد نفوس کشور افغانستان.
  2. اذانی, م.، مختاری ملک آبادی، ر.، و آقاجونی، ش. ح. (1393). بررسی شاخص های توسعه پایدار محله ای (مطالعه موردی منطقه 1 شهر اصفهان). مجله علمی- پژوهشی برنامه ریزی فضایی، 2(جغرافیا)، 129–152.
  3. استروفسکی، و. (1385). شهرسازی معاصر: از نخستین سرچشمه‌ها تا منشور آن. (م. اسلامیه، مترجم). مرکز نشر دانشگاهی.
  4. ایزدی، م. س.، و صحی زاده، م. (1383). حفاظت و توسعه شهري، دو رويكرد مكمل يا مغاير. فصلنامه شهرسازی و معماری آبادی، 43، 12–21.
  5. برکپور، ن. (1380). برنامه ریزی شهری و ارزشهای سیاسی. مدیریت شهری، 5.
  6. پاکزاد، ج. (1370). واحد همسایگی. فصلنامه صفه، 11–20.
  7. پور، خ. ح. (1386). مقدمه اي بر سير تحول و تكوين رويكردهاي مرمت شهري (دوره زماني بعد از جنگ جهاني اول تا آغاز هزاره سوم). اندیشه ایرانشهر نشریه ای در زمینه شهرشناسی، 2.
  8. پوراحمد، ا.، حبیبی، ک.، و کشاورز، م. (1389). سیرتحول مفهوم شناسی بازآفرینی شهری به عنوان رویکردی نو در بافت های فرسوده شهری. شهرایرانی اسلامی، 1.
  9. پورجعفر، م.، خدائی، ز.، و پورخیری، ع. (1390). رهیافنی تحلیل در شناخت مولفه ها، شاخص ها و بارزه های توسعه پایدار شهری. مجله مطالعات توسعه اجتماعی ایران، 3، 25–36.
  10. تقوایی، ع. ا.، و محمودی نژاد، ه. (1385). توسعه پایدار شهری و رفاه اجتماعی شهروندی. جستارهای شهرسازی، 15، 36–47.
  11. توسلی، غ. (1386). جامعه‌شناسی شهری (9 ویرایش). انتشارات دانشگاه پیام نور.
  12. ب)منابع انگلیسی:
  13. Amérigo, M., & Aragonés, J. I. (1997). A THEORETICAL AND METHODOLOGICAL APPROACH TO THE STUDY OF RESIDENTIAL SATISFACTION. Journal of Environmental Psychology, 17(1), 47–57. https://doi.org/10.1006/jevp.1996.0038
  14. Anderson, M. B. (2017). Neighborhood. International Encyclopedia of Geography: People, the Earth, Environment and Technology, 1–8. https://doi.org/10.1002/9781118786352.wbieg0316
  15. Barton, H., Grant, M., & Guise, R. (2010). Shaping Neighbourhoods: For Local Health and Global Sustainability.
  16. Brower, S. (2000). Good Neighborhoods: A Study of In-town & Suburban Residential Environments. Praeger; New edition.
  17. Cowan, R. (2005). The dictionary of urbanism.
  18. Darlow, A. (1996). Cultural Policy and Urban Sustainability: Making a missing link? Planning Practice & Research, 11(3), 291–302. https://doi.org/10.1080/02697459616861
  19. Galster, G. (2001). On the Nature of Neighbourhood. Urban Studies, 38(12), 2111–2124. https://doi.org/10.1080/00420980120087072
  20. Galster, G. C. (2019). Making Our Neighborhoods, Making Our Selves. University of Chicago Press. https://doi.org/10.7208/chicago/9780226599991.001.0001
  21. Greenberg, M., Schneider, D., & Parry, J. (1996). Environmental hazards, neighbourhood quality, and neighbourhood environmental activism. Environmentalist, 16(4), 319–326. https://doi.org/10.1007/BF02239659
  22. Haughton, G., & Hunter, C. (2003). Sustainable Cities (Regions and Cities).
  23. Kallus, R., & Law-Yone, H. (1997). NEIGHBORHOOD — THE METAMORPHOSIS OF AN IDEA. Journal of Architectural and Planning Research, 14, 107–125. Retrieved از https://www.jstor.org/stable/43029254%0A
  24. Leman, E., & Cox, J. E. (1991). Sustainable urban development: Strategic considerations for urbanizina nations. Ekistics, 348, 216–224.
  25. Madanipour, A. (1996). Design of Urban Space: An Inquiry into a Socio-spatial Process. John Wiley.
  26. Mumford, L. (1954). The Neighborhood and the Neighborhood Unit. Town Planning Review, 24(4), 256. https://doi.org/10.3828/tpr.24.4.d4r60h470713003w
  27. Peck, S., Peck & Associates, & Dauncey, G. (2002). 12 Features of Sustainable Community Development. Retrieved از http://www.cardinalgroup.ca/nua/ip/ip01.htm
  28. Rapoport, A. (1997). he nature and the role of neighborhoods. Urban Design Studies, 3, 93–18.
  29. Savidson, M., & Dolnick, F. (2007). A Planners Dictionary, American Planning Association.
  30. Walters, D. (2016). Designing Community. Routledge.
  31. Wheeler, S. M. (2013). Planning for Sustainability: Creating Livable, Equitable and Ecological Communities (2 ویرایش).
  32. Williams, J. (2005). Designing Neighbourhoods for Social Interaction: The Case of Cohousing. Journal of Urban Design, 10(2), 195–227. https://doi.org/10.1080/13574800500086998
  33. Williams, M. R. (1985). Neighborhood Organizations: Seeds of a New Urban Life.